Бабица пред да се упокои открила дека заменила бебиња на пораѓај – мајката Ана со исповед за ќерка си: Се надевам дека еднаш ќе ја сретнам
Ана Пејиќ е една од мајките која по породувањето ја слушнала најлошата вест дека починало нејзиното новороденче. Ана за прв пат се породила во 1988 година во Сремска Митровица со царски рез, а како што вели, во 2014 година се соочила со вистината дека, како што тврди, и го украле бебето.
– Поминав низ тој круг на пеколот низ кој поминаа сите жени кои го напуштија породилиштето без бебе. Тоа е тешка социјална драма низ која поминале сите оние жени кои не ги виделе своите деца живи или мртви – вели Ана Пејиќ.
Вистинскиот шок дошол неколку децении подоцна кога во документите видела дека на едно место пишува дека родила девојче, а на друго дека и починало момчето.
– Во моментот кога ќе се породиме, децата веднаш се кријат. Кога ги составив коцките во 2014 година и кога отидов во болница и во матично во Сремска Митровица за да ги земам документите и да го протолкувам настанот, на самиот почеток добив шлаканица на животот, а тоа беше дека На еден од документите пишуваше дека сум родила девојче, а на вториот дека син ми починал – вели Ана Пејиќ.
– Истрагата за мојот личен случај заврши во МНР. Имаме доказ дека многу деца се изнесени надвор по одлука на ДКП. Тука засега завршува трагата на моето дете. Се надевам дека еднаш ќе ја сретнам пред крајот на животот, ја барам низ целиот свет.Поминав низ тој круг на пеколот низ кој поминаа сите жени кои го напуштија породилиштето без бебе. Тоа е тешка социјална драма низ која поминале сите оние жени кои не ги виделе своите деца живи или мртви – вели Ана Пејиќ.
Кражбата на бебиња е најголемата афера и со жртвите и со учесниците од 1945 година до денес, вели Ана Пејиќ.
– Имаше неколку модели врз основа на кои се случуваше кражба на деца. Интересно е што истите реченици ми ги кажаа во Сремска Митровица, на мајка ми во Тузла, на мајка ми во Ниш, на мајка ми во Бања Лука. Што може да се заклучи дека биле обучени и добиле инструкции. Тоа го направила мала група која припаѓа на службите. Затоа што ни кажаа дека сите гинеколози имале чинови. Тие беа испратени според армискиот систем.
Тие дојдоа на работа на задача и немаа емоционални врски со локалното население. Сè што требаше да направи е да ги достави децата во Белград. Децата беа праќани од помалите породилишта во поголемите – Сараево, Белград, Бања Лука, Зеница. Многу се споменува Бања Лука – вели Пејиќ.
