Зорица пред три години го заменила градот со село, па порачува: Горда селанка сум – не ми е лесно, но животот е сладок
Зорица Зоја Младеновиќ пред три години одлучила да се пресели од градот на село. Како некој што живее во хармонија со природата, кога дошла во Суви Дол, знаела дека таму ќе остане засекогаш. Денес, како екологист, уметник и писател, сака да каже дека и таа е селанка.
Зорица најпрвин се вратила во Чунгула, блиску до Блац, за да биде блиска со нејзините родители, кои и самите се вратиле на село по нивното пензионирање од Белград. Но, набргу по доаѓањето го запознала Радован во кого се вљубила и со кого по четири дена започнала заеднички живот во Суви Дол. Три години подоцна таа вели дека не жали што го напуштила Белград и дека секој ден се гордее што е жена од село.
„Јас сум жена која се труди да живее во склад со природата. Креативна сум и тоа го изразувам со пишување. Јас сум писател, но најмногу сакам да кажам дека сум селанка, бидејќи е голема работа да се нека биде тоа“, објаснува таа.
Откако нејзините родители се вратиле од Белград во селото Чунгула, кај Блац, неколку години подоцна, на таткото на Зорица му се слошило, што е нејзин прв знак дека можеби е време да се врати, барем привремено. Сепак, поради љубовта останува, вели, засекогаш.
На прашањето дали се покајала и дали некогаш била во искушение да се спакува и да се врати во Белград, Зорица тврди дека тоа досега не и се случило.
„Не, никогаш. Многу луѓе од Белград и другите градови што ги познавам постојано ме прашуваат „како можеш да го направиш тоа, врати се во градот“. Им велам не, јас сум среќна овде. Разбирам дека не сме сите за село, но не сме сите за градот. Родени сме да бидеме слободни луѓе, а во градот мислам дека многумина не се слободни, вели таа за каналот на YouTube „Враќање во селото“.
„Би сакале што е можно повеќе луѓе да одлучат да живеат на село. Особено да дојдат во нашиот регион. Ние сме социјални суштества, ги сакаме луѓето. За да ја зачуваме природата, да го зачуваме она што е навистина важно за сите нас мора да се свртиме кон вистинските вредности.Природа, село, чест, добрина, љубов, радост – имаме еден живот, треба слободно да го живееме и да правиме добро. Животот на село не е лесен, но е сладок“, заклучи Зорица.
