Јадранка се откажа од наследството во корист на нејзиниот брат: Емотивно ме уценуваше – кога го побарав мојот дел, жестоко ми плесна

Јадранка Јанковиќ е една од многуте жени кои се откажале од наследството. Тоа го направила во име на нејзиниот брат, но истакнува – не од желба.„Емотивно ме уценуваше“, ја започнува исповедта за Телеграф.рс. Тие се тројца – две сестри и еден брат. Нивниот татко починал во 2006 година, мајка им 13 години подоцна.

„Брат ми веќе поднесе барање за оставинска во рок од десет дена. Отсекогаш се знаело дека е наменето за братот. Иако некако се надевав дека родителите ќе разберат дека имаат и две ќерки.Неколку години пред нивната смрт, прашав дали некогаш размислувале да остават нешто на своите ќерки. А таа ми рече: „Па, никогаш не ни разговаравме за тоа.“ Тоа беше навистина страшно за мене.

„Одиме на таа оставина кога таткото почина и сестрата прва се откажа во корист на братот и мајката. Потоа го правам истото“, вели тој, нагласувајќи ја важната разлика помеѓу откажување и неприфаќање наследство.

Во првиот случај, правото на наследство трајно се губи, а исто така и наследниците на тој што се откажал од него. Исто така, во овој случај се губи правото на социјална помош. Во случај на неприфаќање, ќе бидат повикани наследниците на лицето кое не го прифатило наследството да се изјаснат дали го прифаќаат наследството или не.

Да се ​​откажеш од наследство значи да го дадеш, што дополнително значи дека си доволно богат за да не ти треба благосостојба. Што не е случај во пракса.

„На таа оставина, мама го прифати наследството на едната куќа, братот ја наследи другата куќа и се останато, целото земјиште и недвижниот имот. Се надевав дека јас и сестра ми ќе ја наследиме помалата куќа, која е многу помала и никогаш недовршена“, наведува делови од приказната долга речиси 20 години.

„И реков на мајка ми дека ако нејзината желба е нејзиниот брат да наследи се, јас ќе го почитувам. Меѓутоа, како што минувало времето, таа сепак сфатила дека не е добро. Ништо не направија, па да кажат дека грешат, туку едноставно, не се изјаснија, никогаш не разговараа со нас за тоа. Но, таа не сакаше да направи ништо.

Со брат ми одлично се согласувавме и ми беше многу тешко што навистина ќе го загубам брат ми ако кажам дека нема да се откажам од се. Од друга страна, и овојпат да молчев, ќе се чувствував многу лошо, бидејќи за мене прифаќањето наследство не е само материјална корист, за мене е припадност кон семејството“.

„Му се јавив на брат ми неколку дена пред оставината. Излезе од работа, се прекрсти, јас обично не го правам тоа и се јави. Кога му кажав, тој беше целосно шокиран. Реков дека овој пат нема да се откажам од се и тој беше навистина шокиран. Ми рече: „Ако земеш нешто, сметај дека немаш брат“.

„Тој го доби наследството, а јас никогаш повеќе не одговорив на ниту еден негов повик. Никогаш повеќе не отидов во таа куќа или на гробишта кога другите отидоа, немам ништо, станарка сум“, вели под здив Јадранка.