Откако остана без ногата, семејството на Бранислав не го посетува: Сè им оставив на децата, додека давав бев добар

Бранислав Станковиќ е инвалид. Тешко болен, ја изгубил ногата во подоцнежните години. Меѓутоа, неговото физичко страдање не е ништо во споредба со она низ што поминува од рацете на неговото семејство.

Како што тврди Бранислав, вложил се во своите деца. На синот му изградил куќа, на ќерката и реновирал стан, на внукот му дал акции од 13.000 евра, а по смртта на сопругата станот во кој живее го поделил на синот и ќерката.

Додека бил жив, синот редовно го посетувал. Меѓутоа, откако почина од корона, нема ниту ќерка, ниту снаа, ниту внуци да го посетат. Пет месеци, како што тврди Бранислав, никој од неговите најблиски роднини не доаѓа да го посети или да му се јави. Да немал добри соседи, вели, одамна ќе умрел.

-Станот во кој живеам беше на име на мојата сопруга. Кога таа почина во 2014 година, бевме во оставинска постапка. Заминав со патерици и го делев станот, практично тие (син и ќерка) ме принудија да им го префрлам. Откако му почина синот, неговата половина од станот е во сопственост на неговата снаа, а другата половина се уште е во сопственост на неговата ќерка. Меѓутоа, бидејќи овој стан е на втор кат, а има многу скали, не можам да се спуштам ни со патерици. Ги замолив да го заменат за некој од приземјето, но тие не сакаа ни да слушаат – ја раскажува својата мака несреќниот Бранислав.

Како што вели, тоа не е се! Откако лани во декември ја изгубил ногата, бидејќи го нападнала гангрена, морал да оди на рехабилитација.Денот кога требало да ја напушти болницата, како што вели, бил и последен пат кога се слушнал со својата ќерка. Оттогаш, тврди таа, ниту одговара, ниту доаѓа.

– Ден пред да излезам од болница, ѝ се јавив да ме земе, бидејќи заминував. Им се јавив утредента кога требаше да излезам, ми рекоа дека не можат, но дека ќе дојдат утре. На крајот ќерка ми не дојде да ме земе. Оттогаш поминаа пет месеци откако бев сама во станот, тие пет месеци ниту ја видов ниту слушнав. Се обидов да стапам во контакт, се јавив, и пратив порака, но таа не одговара. Не се слушам ни со снаата. Не се јавува, не доаѓа, не ми се јави ниту кога бев здрав – тврди Бранислав.

Неговата единствена желба, вели, е да добие замена за стан, некаде на приземје, за барем да излезе надвор и да функционира што е можно понормално. Контактирал со полицијата и адвокатите, кои, според него, рекле дека не можат да му помогнат.