Станко често е гладен, па јаде црви, жаби, птици, треви – несреќникот 18 месеци живеел на депонија: Јадам врапчиња со се пердуви
„Навикнат сум на осаменост, глад и зима, тие три зла“, вели Станко Игњатовиќ од Жепча, кој живее во трошна куќа што сам ја изградил. Од околу 70 евра социјална помош може да плати само струја и да купи намирници, а често е принуден да јаде се што ќе му падне – црви, птици, полжави, трева…
Станко живеел на депонијата осумнаесет месеци. После тоа поминал осум месеци под шатор, а сам си ја изградил својата трошна куќа.Тој додава дека досега добил многу ветувања, меѓу другото, дека ќе му го направат тоалетот, но ништо од тоа.
„Ветувањето на будала е радост. Ја изгубив довербата во луѓето. Само Нему му се поклонувам и почитувам, никој друг“, вели Станко од каналот на YouTube Среќко Стиповиќ и додава дека покривот го прекрил благодарение на обичните луѓе, а не властите.
„Свиткам врапче, му ја отсекувам главата, го голтам со пердувите“, вели тој и додава дека најслатките црви се од дрво.Не е расипано, само го фаќам за глава и го стискам“, објаснува Станко.
Станко има дури и посебен, како што вели на италијански, рецепт за подготовка на полжави.
– Јас берам 70-80 полжави, ги ставам во зовриена вода, да не се мачат и мачат, ги вари 20 минути, ја цеди водата. Со виљушка ги вадам од дома, само го вадам црниот дел од цревата и ги ставам полжавите во сад. Кога сето тоа ќе го направам, го ставам оцетот и го покривам 20 минути да отстои.
Во меѓувреме подготвувам пченкарно брашно, малку ‘вегета’, малку бибер, малку црвена и малку лута пиперка и сето тоа го мешам. Кога сето тоа ќе го извалкам, го ставам во една тава. Кога јадете, не знаете што јадете. Мислите дека јадете пилешки црн дроб или стомак. Полжави, немате поим што се и калифорниски црви… И јас ги јадев – вели овој несреќник.
Станко живеел на буниште 18 месеци. Кога се вратил од болница, поминал 108 дена на буниште додека некој не му понудил шатор.
– Ми постави шатор, осум месеци бев таму под шаторот, додека не го изградив ова. Сè направив со рака. Никој не дојде да ми донесе елемент. Не ми е тешко да живеам сам, навикнат сум на осаменост, глад и зима. Нема четврто зло – вели Станко.
