Стефан иако е слеп е доктор на науки: Животот не го гледам, но го слушам
Дека и највисоките цели во животот се остварливи ако се има сил на волја најдобро говори примерот на младиот Стефан Стевановиќ (27).
Кој иако слеп од детството, завршил Правен факултет со просечна оценка од 9,76, се вработил на струката и истовремено ги завршува докторските студии. Зборува повеќе странски јазици, а активно се занимава со спорт.
Бор бата на Стефан започнала на тригодишна возраст, кога поради тумор му биле ампу тирани двете очи. Редовно посетувал средно училиште и дипломирал иако секој ден патувал околу 40 километри.
– Не можам да гледам од раѓање. Всушност, го изгубив видот на три години и немам поим што значи да се гледа, мојот живот отсекогаш сум го перципирал врз основа на звуци, допири, врз основа на некои сознанија кои можам да ги добијам преку други сетила.
Јас всушност го слушам животот. Животот има звук. Слушам, на пример, и ехо кога се движам, слушам сообраќај, слушам луѓе кои поминуваат улица, навикнат сум да слушам се.
Да речеме, кога поминувам покрај пекара, многу често знам каде сум по мирисот, знам како мирисаат другите работи – раскажува за ,,Новости” овој човек
Паралелно работи и во струката, во Канцеларијата за млади, како советник: Канцеларијата обезбедува, навистина, широк спектар на услуги, бидејќи имаме средношколци, студенти, млади луѓе кои се невработени.
Има многу различни групи кои имаат свои сопствени потреби. Токму во тоа е убавината на работата, за секоја група млади да се најде она што им е најважно, да се разбере,
– Бидејќи ми се чини дека оваа разлика од 15 години никогаш подоцна во животот не е толку изразена како во тој период од тинејџерски години до 30-тите – објаснува тој.
Освен на работа, Стефан е успешен и во спортот. Тој веќе две години игра фудбал за слепи. Тој е капитен на клубот Голбал Наис, а во државното првенство во атлетика освои златен медал во трката на 400 метри и бронзен медал во фрлање копје.
– Фудбалот е наше хоби, но и неопходност. Затоа што не можеме да играме класичен фудбал, не можеме да играме кошарка и сите треба да се занимаваме со некој спорт.
Стефан е еден од првите ученици кои добија можност да посетуваат средно образование во редовното образование. Програмата за говорење и електронските книги му го олеснија студиите.
– Ја искористив таа можност, а подоцна многу ми помогна на факултетот. Тоа редовно четиригодишно образование всушност ме подготви за се што ме чекаше на факултет,
Иако приспособувањето во средно беше доста тешко. На универзитетот има книги во електронски формат и тоа ми беше сосема доволно – ни раскажува Стефан.
Тој вели и дека модерната ера многу им го олеснила животот на слепите, бидејќи сега има електронски и аудио книги, како и компјутери приспособени за нив, но дека главниот проблем се недоволните патеки и звучните семафори.
– Многу е важно при реконструкција или изградба на, на пример, нови паркови, патеки или тротоари да не се заборават патеки за слепите.
– Исто така, многу е важно луѓето кои планираат, проектираат и градат да не заборават на таквите работи, бидејќи тие се клучот за слободата за секој слепец – нагласува Стефан.
