Радојка по разводот едвај ги извади децата на прав пат, а сега не и се јавуваат: Просам во град, не можам да работам

Радојка Петровиќ живее тежок живот, а најмногу ја боли тоа што сопствените деца ја заборавиле. Жена моли да преживее, кога некој ќе ја праша каде и се децата, таа веднаш се кине.

Радојка заборави како изгледа ракувањето и убавиот збор од оние што ги родила. „За некои не ни знам каде се“. Нема ни да одговорат“, низ солзи признава Радојка.

Тешката младост и борбата да ги доведе децата на вистинскиот пат по разводот и донесе уште потешка старост. А рацете со кои го хранела семејството ја изневериле, па повеќе не е способна да работи.

„Во последно време одам во град и просем затоа што не можам да работам“, рече таа. За неа се грижела нејзината сестра. „Ме боли што му пречам на семејство кое е во тешка ситуација.Иако е сестра ми, тоа е туѓа куќа“, вели Радојка.

Таа се грижи за себе и за своето здравје, но нејзината душевна болка не може да ја излечи лекар. Ни желбите не се големи, а се упатени до децата. „Дури и ако е телефонски повик и можеме да се сретнеме да разговараме“. Не барам ништо друго“, вели таа

А дека родителското срце е најпространиот дом и за мали и за големи деца, ни докажуваат секојдневно – и додека се со полна сила и кога ќе остареат. Наместо да ги третира како услуга за внуците, психологот Адријана Пејаковиќ предлага нешто поубаво.

Сите знаеме дека присуството на бабите и дедовците е важно и за децата, кои се сеќаваат на таа неизмерна љубов. Понекогаш постарите се чувствуваат запоставено, но тоа нема да го кажат затоа што мислат дека не се приоритет. Понекогаш е важно да престанете да се сетите и да ги прашате како се.

Истото го чувствува и Радојка. Законот за семејство вели дека децата се должни да ги издржуваат своите родители. Повик би го разубавил денот на Радојка, но и на многу родители, да знаат дека децата на кои им го посветиле животот размислуваат за нив.