Страшна исповед на Горан: Гатачка ме фати за рака и почна да ми предвидува, следните десет години живеев во агонија
Таа рече дека ќе ја погледне мојата дланка бесплатно, а кога детално го објасни моето минато, побара пари за да ми ја предвиди иднината – следните 10 години живеев во агонија
„Тоа беа многу грди времиња за мене. Додуша и претходните не беа подобри. По завршувањето на военото училиште бевме унапредени уште пред предвиденото време и распоредени на должност. Една, втора, трета војна. Видов рани, заробени, многу крв, а во војна човекот веќе не е маж, барем не како што треба. Се случуваа секакви работи, ги губев моите најдобри пријатели.
За нас постарите, барем за повеќето од нас, децата што служеа со нас беа наши деца. Ние им бевме татковци и мајки. И тие беа наши синови. Така се чувствувавме и се однесувавме со нив, барем повеќето од нас.
Откако ја напуштивме војската, со сопругата и двете мали деца отидовме во туѓа земја, кај мајка ѝ. Отпрвин добро оди, но по некое време раскинуваме поради меѓусебна вина. Разделбата, разводот е многу болна и тешка работа. Секој кој поминал низ тоа знае за што зборувам.
Еден јунски ден, недела, како и обично, отидов да земам цигари. Улиците беа полупразни. Од оваа страна од улицата каде што одам речиси и да нема никој, кон мене оди жена со темна кожа.
Кога се приближи, кажа нешто на многу лош англиски, за тоа како таа и нејзините деца немаат што да јадат. Таму има многу питачи, голем град е, огромен. Веројатно ќе поминев покрај неа без да кажам збор, ако не видов дека во подадената рака држи разгледница од Сараево.
Таа ми вели (заборавив да кажам дека е жена, според моја проценка, над 50 години) „Дај да ти гледам“. Пак се смеам, прво жено немам пари, а второто е што верувам во гатање колку што верувам во Дедо Мраз. „Не, не, многу си добар човек, џабе ќе те гледам“, пак убаво и велам дека не верувам во такви глупости.
Но, додека таа седеше спроти мене, тоа се оние мали маси за летна градина, таа се наведна и ми го искриви ракавот на кошулата. Се сеќавам дека носев лимон жолта маица. Тие краеви ги отплеткува со ноктите и кине крај долг 3-4 сантиметри.Веќе се подготвував за забава и смеа. Само се надевав дека ќе ми каже еден куп глупости што ќе ме забавуваат. Но…
Кога почна со приказната, крвта ми замрзна во вените, можеби тоа е благо кажано. Иако сум роден и израснат далеку од Сараево, првото нешто што ми го кажа беа имињата на моите родители, а потоа ја продолжи приказната. И тоа не било каква, туку како дотогаш да одеше буквално половина метар зад мене.
И тогаш започнува нејзината приказна за иднината. Таа ми кажа подетално што е тоа што ме чека, но ми кажа многу. Прво што ми кажа е дека ќе се смирам со бившата сопруга, дека ќе се преселиме во некоја трета далечна земја, а потоа по ред, ќе дадам пример што ме чека во следните неколку месеци, во неколку години, буквално до крајот на мојот живот.
Таа иднина, според нејзината тогашна приказна, не била толку црна, ниту пак ми предвидела нешто драстично лошо. Таа ми го кажа сето тоа, потоа одеднаш стана, набрзина ги стави парите од масата во џебот од некои панталони и си замина без да се поздрави.После тоа, секое утро се будев и живеев со години во исчекување што ми кажа Циганката тој ден.
Ништо од тоа не ми се случило до денес, а поминаа повеќе од 10 години. Всушност, со оние што тогаш ми пророкуваше се случија спротивното. Не можев да разберам како минатото ме погоди детално, а ништо од она што таа го пророкуваше за иднината не се случи, дури немаше никакви индикации или шанси дека нешто од тие работи ќе се случи. А самиот факт што не можев да го разберам ми беше голем товар.
По некое време ми беше јасно дека таа не кажа ништо точно за иднината, но уште повеќе ме збуни што за минатото ми кажа толку многу детали што ги заборавив повеќето од нив или мислев дека ги имам знае само еден.
Ова е она што го доживеав и преживеав. Посакувам барем еден од вас што го чита ова да се одврати да не оди кај гатачи, вештерки и „хороскопи“. Ако само еден од вас се откаже да оди кај вештерката за помош, јас ја постигнав мојата цел.
