Србинката Милица се реши за првпат да оди за Грција преку Бугарија па се пожали: Бугарите не се како Македонците
Србинката Милица Живковиќ во една од фејсбук групите за летување во Грција објави пообемен пост во кој вели:
Откако решивме да одиме во Кавала преку Бугарија (за прв пат), решивме да ги пренесеме нашите впечатоци. Излеговме од Белград околу 00:45 часот, возевме според прописите до Градина, лесно ја минавме нашата граница, без проблем ја минавме и бугарската граница.
Не побараа да ја видиме сообраќајната и возачката дозвола. Влезот во Бугарија е скромен, не толку хипнотизирачки, но наскоро започнува автопатот, што е сосема ок. Откако влеговме во земјава, земавме вињета по цена од 15 евра за еден месец. Има опции за 7 дена, но ни требаше подолг период. На патот немаше сообраќај, но она што остава впечаток се големите осцилации на ограничувањето на брзината.
Можете лесно да одите 140/ч, а после неколку километри максималната дозволена брзина е околу 50-90/ч. Има и неколку делови каде што има известувања за работи на пат, па затоа е важно да ја прилагодите брзината и таму.На целата должина на автопатот има доволно пумпи, горивото е поефтино од овде, за дизелот некои 20 динари за литар.
Најголемата празнина што можете да ја почувствувате е на делот низ кањонот на реката Струма, каде што е строго забрането секое престигнување на должина од околу 10 километри (некој да ме поправи ако грешам, не се сетив), но тоа дел од Бугарија е прекрасен и многу живописен, па затоа уживавме во природата.Стигнавме на преминот Кулата – Промахонас, каде исто така многу брзо завршивме се и влеговме во Грција. Во Кавала пристигнавме во 10:30 часот по локално време.
Попатно направивме кратки паузи, 15 минути на пумпа за кафе, две кратки паузи за тоалет и задржување на границите, во просек по околу 15 минути по премин. Дополнително, впечатокот за бугарскиот автопат кој не е целосно завршен, се уште е одличен, се е лесно проодно, патарини нема, пејзажите се прекрасни, полни со зеленило и многу живописни. Се добива впечаток дека пристигнувате некако полесно и побрзо отколку преку МКД.
Она што фрла сенка на сето ова е грубоста на бугарските работници, од луѓето кои работат на пумпи, точат гориво, варат кафе до граничните работници кои (барем утрово) беа крајно безобразни, си дозволија да им викаат на патниците и се однесуваат несоодветно.
Таков однос не сме почувствувале кај Македонците, кои се исклучително топол и љубезен народ, секогаш подготвен да помогне и народ со големо срце. Целта на овој пост не е да навредам никого, туку само да го пренесам моето искуство и она што го чувствувавме на патот. Сè на сè, кога конечно ќе биде завршен целиот автопат, ова ќе биде одлична можност полесно да стигнете до одмор во Грција.
