Баба Милевка: Стоката е моја плата, тоа е мое се, друго немам ништо

Милевка Бакиќ (65) од Златиборското село Јабланица, целиот свој живот го преточила во стихови. Храбра, весела старица преживеала уда р од гром, а денес одгледува полна штала со добиток и своето секојдневие го пишува во форма на песна.

Додека студениот ветер завива по ридовите на Златибор и ги тресе младите борови гранчиња, на ридот Киќан, шеесет и петгодишната Миливојка напладне, со лесен чекор го негува добитокот како да е дваесет години.

Години наназад, на патот од шталата до куќата, биле создадени нејзини стихови кои ги запишува во главата, но и на хартија. Таа ја знае секоја песна што ја напишала во секое време, а секој стих има своја вредност.

Шеесет и пет години дење и ноќе шетам со стоката, сама сум, немам никој друг, тие ми се буквално се во животот– почнува Миливојка.

Нејзината најголема инспирација се говедата, овците, јагнињата, кравите, телињата, бидејќи со нив поминува најмногу време.

Првата песна ја напишала во 2012 година, кога глутница волци и ја зеле нејзината „жолта“ овца која најмногу ја сакала.

Нејзината желба е некогаш да објави стихозбирка во која ќе ги обедини своите дела, со што нејзината поезија ќе допре до поголем број читатели.

Нејзините песни се напишани во тетратки, кои речиси никогаш не ги отвора, бидејќи секој стих го знае на памет. Најголема инспирација добива додека работи околу добитокот, на полето, а подоцна ги запишува стиховите кога ќе влезе во куќата навечер.

Иако завршила само осум одделенија, без многу перспективи и можности да се изрази, вели дека и недостига образование бидејќи сигурно далеку ќе одела на својот пат до успехот.

Кога одела на училиште, времињата биле тешки, синовите обично оделе на училиште, а ќерките се подготвувале за брак.Сега жали што не се школувала, туку работниот век го поминала во планина.

Стоката е моја плата, тоа е мое се, друго немам ништо, вели баба Милвека. На овој рид денес живеат четири вдовици. Во едната Миливојка, во другата нејзината сестра Вида, додека во другите две куќи живеат нивните две сосетки.

Четирите осамени старици секојдневно пијат кафе и разговараат за да ја излечат осаменоста, која е слаба точка за сите нив.

Некогаш селото било живо, а денес, на овој рид, четворицата со нетрпение го очекуваат доаѓањето на децата од блиските градови.

Во шталата има четири крави, 16 овци, кокошки и едно верно куче кое ја чува куќата. Вели дека работата ја исполнува Иако е во седмата деценија, таа е полна со енергија и волја за живот,

Таа е одличен пример за денешните помлади генерации. Посочува дека работи од утро до утро и дека нејзината работа и текстот се нејзината удобност во самотија.

Колку е силна и храбра жена Миливојка докажува фактот дека преживеала уда р на гром додека стрижела овци на таванот од шталата.