Марија и Предраг се родители херои – за 12 години брак добиле 12 деца: Месечно ни требаат над 1.000 евра за да се прехраниме

Негативниот природен раст е непознат поим за ова семејство. Марија и Предраг Чакаревиќ од арилското село Мросаљци се вистински херои кои и покрај тешката ситуација родиле исто толку деца за 12 години брак.

Мајката е столбот на куќата и семејството која им го посветила животот на децата, а таткото е тој кој работи од утро до утро за да обезбеди колку што може за децата.

Не е лесно, особено во зимските месеци кога можноста за заработка на село е неколкукратно намалена. Предраг е земјоделец, дрвосечач, земјоделец на јаглен, одгледувач на малини, одгледувач на компири и се што му е потребно за да ги нахрани, облече и образува членовите на неговото многубројно семејство.

– Никогаш нема доволно деца. Имам ќерка од првиот брак, а кога се омажив по втор пат не очекував да имам точно 12, но кај што не се лутат членовите на семејството, куќата не е тесна.

Секојдневно се броиме, затоа што некој секогаш не успева, а за помалите се грижат поголемите деца и така функционираме со години. Што се однесува до финансиската состојба, не е лесно.

Човек треба да заработува неколку илјади евра месечно за да се скрши секој прв пат. Работиме колку што можеме, ја обработуваме земјата, одам во шума и земам дрва. Детските гардероби се наследуваат еден од друг додека не се погодни и не можат да се носат. Лебот го месиме, затоа што да го купиме ќе ни требаат седум-осум парчиња за цел ден“, раскажува Предраг за РИНА.

– Во лето работиме и до 20 часа дневно. Се берат малини, а овие поголеми деца помагаат колку можат. Јас сум во шума од рано зори и се вадат дрвата до почетокот на зимата. Сега нема многу работа на село, па се снаоѓаме како знаеме. Единствениот постојан приход во куќата е детскиот додаток од 20.000 динари што ги добива сопругата, се друго е неизвесно.

Овој куќен долг нема шанси да го наплатиме и отплатиме, а тоа ни е најважно. Се бориме како што треба, но секако кога ќе дојдам дома и ќе ги видам сите заедно, во мене се буди нова сила и волја да туркам напред за нив. Децата се добри и вредни, а кога ќе пораснат сакам само да бидат добри луѓе, се друго е помалку важно, искрено вели Предраг.