Миломир некогаш крадел од црква да преживее, а сега раздели милиони во родното место
Имање и подарување на другите за да не се чувствуваат гладни и жедни, особено за време на големите празници, затоа што и самиот сфатил што е празен стомак и немање пари e причината зошто Србинот од Канада се смета за еден од најголемите живи хуманисти на наши простори.
Миломир Главчиќ, старец со бистар и остар ум, иако денес има 99 години, неговите дела се големи и почесни, особено кога пред Божиќ праќа убава сума пари за јадење и пиење, тој сепак не гледа ништо големо во неговите дела, туку само подадена рака кон оние на кои тоа им треба.
Како што рече за „Блиц“, лани на врата, на нему познати и непознати луѓе, пристигнале 150.000 евра за да им помогнат околу трошоците.
Трнлив, тежок и полн со жртви беше патот од сиромашно сираче кое беше повеќе гладно отколку сито, до успешен бизнисмен во Канада. За жал, најмногу му недостасуваат полињата, ливадите, реките и планините околу Краљево, каде што ги направил првите чекори како сиромашен овчар.
Големиот српски дарител е роден во 1924 година во селото Папа во селото Ковачи. За да преживее, како момче им служел на ситни селани во селото за ситни пари, со потсмев и тепање.
– Имаше многу работа. Бев без родители, работев дење и ноќе. Кога се изморив, отидов во Белград да научам занает. Таму ме сретна и Втората светска во јна. Се вратив, останав таму некое време, служеше војска, а потоа решив да ја напуштам државата.
Прво во Грција, од таму во Италија и по игра на судбината во Канада. Тогаш решив да ги засукам ракавите, да создадам нешто со овие две раце и чесна работа.
Успеав да создадам нешто за себе, за моето семејство, а успеав да им помогнам и на мојот народ, на моите роднини, на мојот народ во Србија, тоа беше моја желба и ја остварив – изјави тој за „Блиц“ во јануари 2022 година.
-Стигнав до97 години, уште се држам, нешто работам, пишувам, деновите минуваат. Омилена работа ми е што успеав да помогнам некому, уживам во тоа, задоволство ми е.
Но, и покрај се што има денес, Миломир не заборавил како боли гладот и како е да спиеш со празен стомак. Не ја заборавил „позајмицата“ од олтарот на темелот на црквата во родното место.
– Мислам дека досега донирав над 10 милиони канадски долари. На бездомниците, гладните, болните, училиштата, болниците, мостовите, клиниките, патиштата, училиштата, домовите им дадов се од срце. И давам повеќе. Мислам дека народот имаше корист од тоа.
Господ ја награди неговата добрина со многудетно семејство, хармонија, здравје и остар ум, што и денес, на 97-годишна возраст, му служи исклучително добро.