Младиот Бошко ноќе жнее жито, а дење оди на работа: Селанец што се занимава со земјоделство не го сметам за сељак, тој е господин

Во мноштвото примери за исчезнување на селата, приказната за млад и посветен земјоделец од Стубл кај Краљево е вистинско освежување. Бошко Јовиќ штотуку наполни 18 години, роден е и израснат во центарот на Краљево, но пред две години се пресели кај баба му на село и се обидува да го зголеми домаќинството.

Младо лице, чиста душа и рацете на Бошко се желни за создавање. Уште додека бил средношколец, се вработил и го оживеал имотот на својот дедо. Без претходно искуство, но храбро, купил јуница и започнал мала фарма.

„Кога дојдов немаше ништо, стара плевна, а ова беше гаража, подоцна ја реновирав, баба ми финансиски ми помогна, ја реновира за штала, можам да врзам пет глави таму, имав три, четири јуници. Секој почеток е тежок додека не започне, кога почнува оди полека. Добро е, има време“, изјави за РТС Бошко Јовиќ од селото Стубал кај Краљево.

Признава дека се чувствува послободно, посреќно и позадоволно на село додека се занимава со земјоделски работи, иако работното време му е, како што вели баба му, „од утро до вечер“.

„Се каам што понекогаш го будам, но морам, што ќе правам? Цела ноќ жнее жито за друг да добие динари, утредента оди на работа за тој да има за себе и за своите. Влегувам да му помогнам, колку што можам“, вели Милосија Јовиќ, бабата на Бошко.

Сточниот фонд на Јовиќ се уште не е голем. Може да се каже и дека не е доволно да им се обезбедат доволно средства за живот. Сестрите на Бошко се студенти.Овој храбар и вреден млад човек со љубов зборува за животот и работата на село, земјоделската работа.

„Селанец што се занимава со земјоделство не го сметам за сељак, тој е господин, а тој што се однесува дрско е сељак“, вели Бошко.