Милко: Главата секогаш ми е во торба, ова се малку пари за овој труд, веќе 43 години е од утро до мрак во шумата

Румен во образите од времето и мразот, Милко Кутлешиќ (63) е човек кој скоро цел живот го поминал во шумата и тоа на минусни температури.

Во гумени чизми до колена, го владее теренот, ги влече стеблата кон тракторот, длабоко во шумата уште од дете што се вели.

Се претставува како работник, селанец кој 43 години живее вадејќи дрва од шумите на Златибор и Муртеница. Тракторот го управувал неговиот син Радиша.

– Конктерно овде сум уште во деведесетите години, работам приватно, но ова се малку пари за многу труд. Шумата не е канцеларија, не простува грешки, не препознава работно време, нема опуштање и пиење кафе…

Напротив, у дира од утро до мрак. Сечете, влечете, кревате, врзувате, товарате… Без разлика дали е дожд, град или мраз и секогаш држете ја главата во торбата. Се работи до првиот голем снег, па пауза додека не се повлече – рече Милко за ,,Блиц.рс”

– Ова е најлошиот ден за оваа зима, а сепак е толку добар колку што може. Снегот во овој период од годината може да ви биде до колковите, а студот може да ги раздвои шумата и коските.

Неговиот син Радиша има 33 години, вреден, чесен и способен, а тој сè уште е ерген. Во селата под Муртеница нема девојки за мажење.

Завршил средно ветеринарно, само шумата го привлекува повеќе од неговата професија. Подобро му е со татко му и трактор во овие планини.

Знае малку што е дигитализација. Слушнал дека на државно ниво се шири и тоа многу. Таа се уште не застанала во негови раци. Како тоа чудо ќе му ја олесни работата?

Компјутерот не може да оди во шумата. Која програма може да ги замени тракторот и воловите? Децидно прашува синот Радиша.

Во сите овие години поминати во шумата Милко видел многу, а ги издвојува трагите и средбите со елените, зајците, лисциите, волците како и мечките.

Скоро морал да оди во град, не го сака градот и чаршијата. Кога и да отиде веднаш сака да си оди дома, не поднесува гужви и врева.