Малата Кристина не е како другите девојчиња – не бега од работа на село: Чувам овци кога немам домашна
Домаќинството на семејството Бодановиќ во селото Куманица во подножјето на Голија брои дури 17 члена.
Нема место на нивната маса и кога ги нема сите, а како што велат, нивната куќа е секогаш полна со радост и среќа.
Ниту најмладите Богдановиќи не се плашат да прифатат тешка работа.Вукашин и Стевка имаат три сина, а секој од нив има по три деца.
– Имав среќа што моите снаи се многу добри и што е најважно, ми ги родија златните деца. Тоа е најголемото богатство – вели Стевка Богдановиќ.
Во зимскиот период најголем дел од нивната работа е поврзана со сточарството, а освен со земјоделство се занимаваат и со експлоатација на шуми и преработка на дрво. Вредни, не се жалат од животот во подножјето на Голија.
– Добро е да се живее на село со добра организација на работата. Ако добро се организираме, можеме добро да живееме.
Тоа е дневна и ноќна работа, така да се каже, од утро до утро, но може да се живее – додава Вукашин Богдановиќ.
Како што велат, немаат причина да се расправаат, бидејќи во толку големо домаќинство секој е задолжен и има свои обврски , а работа има и за најмладите.
– И помагам на баба ми кога доаѓам дома, ги чувам овците кога немам домашно. Бидејќи сега падна снегот, не ги чувам, но на пролет кога ќе почне ќе ги чувам – вели Кристина Богдановиќ.
Дека се е полесно во заедницата потврдува и искуството на семејството на еден од синовите на Вукашин, кој по десет години живеење во Белград се вратил во селото.
– Овде е подобро отколку во град бидејќи се е блиску до децата, одат на училиште и се има на село – вели Аница Богдановиќ.
Поради бројните предности, престојот на село не е дилема за средната генерација на Богдановиќ.
– Тоа е солиден живот и на сите мои врсници би им предложил да останат, нема да зажалат – вели Радован Богдановиќ за РТС.
Во време кога многу села остануваат пусти, оваа семејна заедница е редок пример за опстанок во планинскиот регион Ивањица, во домаќинство со 17 членови.
