Драгана родила четири здрави деца, но на 25 години сите завршиле во количка, никој не знае зошто

Драгана Јовиќ е самохрана мајка на четири деца од Обреновац, кои животот воопшто не ги штедел. Сите нејзини деца, непосредно пред полнолетство, се разболеле, сега сите се во колички и таа сама се грижи за нив.

Како што вели Драгана, родила сосема здрави деца, пешачеле и разговарале на време, се било во најдобар ред, нормално пораснале и оделе во основно училиште. Прва се родила Милица (37), потоа Ана (35), Звездана (33) и најмладиот Душан (30).

„Милица е најстара, а кога наполнила 17 години се пожали на бо лки во коленото и почнала да ја влече ногата. Непосредно пред тоа, Ана доби тре перење на рацете.

Една година посетувала лекари правеле различни прегледи.И кога ги прегледале сите четворица им била дадена претпоставка дека бо ледуваат од наследна спастична пар апареза“, рече Драгана.

Потоа се чекало две години за да се најде лекар кој ќе направи дополнителни анализи за да ја потврди претпоставката, бидејќи сите шест членови на семејството требало да се тестираат и секој ген требаше да се тестира.

Кога ја испратиле златната течност во Антверпен, на резултатите чекале уште 5 години и за тоа време, за жал, бо леста прогресивно напредувала.

„Тоа е генетско забо лување, испадна дека јас и мојот поранешен сопруг имаме ист мутиран ген, па ако имавме уште десет деца, сите ќе ја имаа истата бо лест.

Јас со вториот сопруг ќе имав здрави деца, а има уште една здрава ќерка од вториот брак“, рече Драгана. Беа здрави, сакаа да се дружат, Душан вежбаше аикодо, иамше карате кафеав појас и возеше мотор.

Драгана работеше во угостителство до поплавата во Обреновац во 2014 година. Бидејќи куќата им била уни штена, биле сместени во старечки дом.

„Милица имаше кревет по мерка и можеше да стане од кревет и да седне во количка. Таа немаше убав кревет во домот и ја изгуби рутината,

Па кога се вративме дома морав да ја подигнувам од кревет“, рече таа, додавајќи дека оттогаш на децата им е потребна нејзината постојана грижа и повеќе не може да работи ниту да заработува пари.

Денот на Драгана е краток поради сите обврски што ги има. Како што вели сабајлето, кога ќе станат, ги крева сите, ги носи во тоалет, ги бања, ги облекува, ги средува, појадуваат.

Додека да ги заврши сите други домашни работи, денот веќе поминува. Со нив одвреме навреме е и мајката на Драгана, за која исто така мора да се грижи, бидејќи е стара и и треба нега. Во лето таму е нивниот пријател Боки кој им помага во се, а во зима се враќа во своето село.

Нивниот татко не можел да прифати дека се бо лни, но иако се разведени, тој е таму секогаш кога е потребно. Помага кога и како може, финансиски и на други начини. Звездана и Душан уште можат да влезат во кола, па знае да ги земе и да ги однесе кај него.

Милица (1985) е зборлива, многу ја сака Марија Шерифовиќ, бидејќи се родени во ист ден. Ана (1987) сака да чита и, како што вели, пишува романи.

Звездана (1989) сака да гледа јапонски серии и цртани филмови и ги гледа сите со англиски преводи. Душан (1992) има електрична инва лидска количка, па кога е убаво времето оди до каналот и лови риби.

Целиот универзум е на нејзини рамена, но таа не се жали, ја прифаќа ситуацијата и не бара ништо од никого. Како што вели, сите се нахранети, облечени, разговараат, заедно, имаат колку што имаат и тоа им е доволно.