,,Тето те молам земи ме ти” Зденка открива како го пронашла синот после 30 години

Зденка Мијаиловиќ девет месеци го носела својот син Милош под срцето, а потоа го изгубила кога имал 2 години. Со години носела тежок товар на душата, ѝ недостигаше детето кое и било земано.

Немала поим дека првата средба ќе биде со него после три децении, а како што вели никогаш не изгубила надеж, чувствувала дека некогаш ќе го најде и види.

Денеска, два дена по средбата, Зденка за Телеграф.рс открива каков бил нејзиниот живот далеку од личноста која девет месеци ја носела во стомакот.

– Пред 30 години останав бремена и го родив синот Милош. Пред него имам уште два сина од вториот брак, а по него уште два сина, вкупно пет – ја започнува тажната приказна Зденка.

– Родена сум во Германија, а потоа повторно се вратив бидејќи сакав да одам таму и да заработам пари за моите деца. Децата му ги оставив на тогашниот поранешен сопруг, таков беше договорот.

– И тој го прифати Милош, а јас требаше да дојдам да ги земам штом се стабилизирам малку. Кога отидов таму, Милош имаше две години.

– Еднаш се случи непријатен настан, кој го алармира Центарот за социјална работа. Милош се качи на прозорецот и застана таму додека соседите решија да наредат ќебиња и јоргани пред зградата во случај на пад.

– Инаку, станот е на седми кат. За среќа, еден од соседите влегол во станот и го зел детето. Со тоа се покрена постапка за одземање на детето.

– Го однесоа во дом и го дадоа на посвојување, затоа што татко му никогаш не се јави, тој не беше ни жив, а јас бев во странство. За жал, во тој момент беа откажани сите летови и сообраќај, па останав заглавена во Германија – вели Зденка.

Како што истакнува, Домот на напуштени деца решил да ги „заклучи“ сите информации за неа, за никој да не дојде до детето.

– Ништо не можев да дознаам, се беше строго доверливо, ми беше многу тешко. Знаеш како, со години живееш со фактот дека имаш дете, го чувствуваш и го носиш во срцето.

Инаку, јас и Милош ја имаме истата судбина, ќе ви кажам подоцна. Живеев така, знаев дека некогаш ќе го видам. Секој роденден, секој празник плачев – раскажува Зденка сега низ насмевка затоа што си го најде детето.

Првиот контакт помеѓу мајка и син се случи преку социјалните мрежи: Еднаш добив порака од Милош, но тоа не беше неговото презиме. Ме видел некаде на телевизија, а мојата книга што ја напишав, само ми испрати порака „Направив видео клип од мајка ми, имам многу убава мајка“. Бев ска менет, и тогаш почна нашата преписка – ни раскажува Зденка.

– Ја напишав книгата „Осу дени“. Кога ќе го прочитате, ќе знаете зошто се вика така. Потоа самата го контактирав водителот кој е коректор и го замолив да ја лекторира мојата книга. Сите ме одбија за издавање на книгата, бидејќи сум анонимна, а тој ми рече дека ако е добро четиво, ќе контактира со Весна Дедиќ да ја прочита, па ќе видиме во иднина.

Ја прочита книгата и ме праша дали син ми е Милош. Му кажав да, а потоа ми кажа како го познава. Немаше навестување дека средбата ќе се случи. Ме повикаа да дојдам на шоуто, а јас требаше да го видам тој ден, но не знаев кога и каде.

Отидов на телевизија, цело време ме следеше еден човек и ми беше чудно. Кога влегов во студиото, водителот ми рече дека е време да го видам син ми и тогаш тој влезе. Сето тоа го кри еја некаде. Морам да кажам дека ништо не беше планирано, се се случи спонтано, не сакав да биде така, но изгледа беше предодредено – вели Зденка.

Тогаш го испиле првото кафе и разговарале за прв пат после 30 години: Од моментот кога се запознавме имаше убава енергија меѓу нас. Отидовме на кафе и разговаравме за некои лежерни работи, само сакам се да си оди по свое и да не форсирам ништо.

Тој е возрасен човек и знае што сака. Една реченица што ми ја кажа тогаш ми се залепи и сега ми е голема ра на. Кога отишол во домот, луѓето дошле таму да го посвојат, а потоа и пришол на жената што го посвоила и и рекол: „Тето, те молам, земи ме“. Така го посвоија прекрасни луѓе кои никогаш не ги запознав – раскажува Зденка за Телеграф.рс.

-Инаку јас бев посвоена како дете. Мајка ми реши да ме даде на посвојување додека била бремена, а вујко ми и тетка ми не можеа да имаат деца, па ме исчуваа.

Таа се согласи и цело време мислев дека е моја тетка. Кога ја дознав вистината, ништо не се смени. Не сме во никаков контакт, а всушност тетка ми е мајка ми – се сеќава Зденка додека растеше.