Мајка му го родила на под, а татко му не ни знаел – познат пејач пораснал во куќа од кал и трски, без струја и канализација

Фолк пејачот Милан Топаловиќ Топалко јавноста го пречека во „Ѕвезда Гранда“ и го памети по карактеристичниот тембр на гласот. Денес ужива популарност и живее лесен живот, но никогаш не се срамел од своето потекло и растењето во сиромаштија во мала средина.

„Тоа е планинско село на планината Златар. Кога велам село, навистина мислам на оние вистински села како моето.

Овие села во Шумадија, Војводина се всушност мали гратчиња спроти моето, моето село е вистинско село, што значи дека луѓето сè уште ги користат коњите како превозно средство и во зима кога паѓа снег, пеш одат на скии, бидејќи немаат други услови“, објасни Топалко и откри дека и тој и неговиот постар брат се родени во куќата.

„Ние сме родени во стара куќа, не беше пракса во тоа време жените да се пораѓаат дома, туку се раѓаа бебиња во болници, но моето село беше исклучок.

Таму се уште не стапи на сила правилото дека бебињата се раѓаат во болници. Ние сме последната генерација што се роди таму, бидејќи веќе нема младост“, изјави Топалко за Гранд и откри дека неговата мајка работела на полето и молзела крави до самиот крај на бременоста.

„Мајка ги молзеше кравите напладне, па почувствува дека ќе се породи и се врати во куќата и ме роди. Татко ми собираше сено на ливадата, не ни знаеше дека ќе се породи, не му се ни јави. Отиде и го направи своето како вистински херој, овие жени се неверојатни“, откри пејачката.

– Моите родители живееја како селани, сточари, како и сите луѓе. Моментите на контакт со градот биле многу ретки, дури ни во болница не оделе кога биле болни.

Старата куќа во која живееле шест членови на семејството, самиот татко ја изолирал од трска и кал, а струја добиле дури во 70-тите години. И покрај лошите услови, тој смета дека бил среќно и нахрането дете.

„Татко ми уште од мали нозе ги знаеше сите овие градежни работи, сам поставуваше под, трска и кал изолација, се работеше сам до каде што можеше.

Немавме канализација, а струја дојде околу времето кога се породив. Никогаш не сум почувствувал дека нешто ни недостига, добро ми е, моите никогаш не ме пуштаа да гладувам, имавме храна од нашата фарма“, објасни Топаловиќ.

„Мајка ми не беше вработена, но научи да се занимава со занает, така добија пари да купат машина подоцна. Кај неа доаѓаа луѓе од други села да им шие, тоа и беше дополнителен приход и колку и да беше сурово и тешко заработуваше“, вели Топалко во емотивната исповед.